- Диданд: 183
Яке аз масъалаҳои доғе, ки имрӯз тамоми ҷаҳониёнро ба ташвиш овардааст, ин терроризм ва экстремизм мебошад. Ба назари муҳаққиқон ва коршиносон, терроризм - сиёсат бар асоси истифодаи мунтазами террор ба ҳисоб меравад.
Мо ҳама шоҳиди он мебошем, ки қариб ҳар рӯз дар ҳар гӯшаю канори дунё амалҳои даҳшатноки террористӣ бо истифода аз моддаҳои тарканда, аслиҳаи оташфишон, яроқи сард ва шахсони худкуш ба амал меояд. Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки худ ҷанги шаҳрвандиро аз сар гузаронидааст ва ин даҳшатро батамом эҳсос менамояд, дар қатори дигар кишварҳои ҷаҳон алайҳи терроризм ва экстремизм мубориза мебарад.
Ҳодисаҳои Шарқи Наздик, Осиё ва Африқо аз он шаҳодат медиҳанд, ки терроризм имрӯз ба масъалаи рақами як табдил ёфтааст. Зиёд шудани амалҳои террористӣ дар минтақа, аз ҷумла дар Афғонистон, боз ҳам вазъи ҷойдоштаро мураккаб месозад. Терроризм ва экстремизм ба ҳар як кишвар ҷиддӣ таҳдид мекунад ва аз ин лиҳоз бо ин зуҳуроти номатлуби асри XXI бояд якҷоя мубориза бурд.
Давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон дар самти мубориза бо ин вабои аср аз тамоми имконот истифода мекунад. Ҳангоми суханронии худ дар кушодашавии конфронси байналмилалии сатҳи баланд дар Душанбе дар мавзӯи “Муқовимат бо терроризм ва экстремизм” Президенти кишвар қайд карданд, ки яке аз омилҳои паҳншавии терроризм интернет мебошад. Бар ин асос ташкилотҳои террористӣ технологияҳои иттилоотии замонавиро фаъолона мавриди истифода қарор медиҳанд. Аз ҷумла, онҳо шабакаҳои интернетиро барои ташвиқу тарғиби экстремизм, ҷалби насли наврас ва ҷавон ба сафҳои худ, омода ва роҳбаладии онҳо барои амалҳои зишт ва харобиовар истифода мебаранд. Қочоқи маводи мухаддир яке аз сарчашмаҳои маблағгузории терроризм ва экстремизм буда, аз соли 1994 то соли 2018 аз ҷониби сохторҳои ҳифзи ҳуқуқ ва мақомоти қудратӣ зиёда аз 120 тонна маводи мухаддир мусодира карда шудааст. Маҳз фурӯши ғайриқонунии маводи мухаддир, яроқи оташфишон яке аз манбаъҳои асосии маблағгузории терроризм ба шумор меравад.
Ҳодисаҳои нангини чанд соли охир, ки дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон иттифоқ афтодааст, аз вуҷуд ва ҳузури фарогири терроризм ва экстремизм дар зиндагии рӯзмарраи мардуми сайёра дарак медиҳад.
Аз сӯйи ғайримусулмонон мавриди ҳадаф қарор гирифтани мусулмонон далели он аст, ки терроризм ва экстремизм дар доираи як дин ва ё мазҳаб маҳдуд намешавад ва дар ҳама ҳолат таҳдиди ҷиддиест барои инсоният.
Тақрибан ҳар рӯз тариқи васоити ахбори омма хабарҳо дар бораи амалҳои террористӣ дар давлатҳои мусулмон, ба монанди Афғонистон, Покистон ва амсоли инҳо паҳн мешаванд, ки ин ҳам хеле нигароникунанда аст.
Маҷаллаи англисии “Economist” қайд мекунад, ки байни солҳои 2000 ва 2004 дар натиҷаи 240 ҳуҷуми дорои характери динӣ 620 нафар ҳалок шуд. Аз он марҳила то ин замон сатҳи чунин намуди амалҳои террористӣ якбора боло рафта, байни солҳои 2013 - 2017 шумораи онҳо ба 1400 расида, бар асри ин навъ ҳаводиси номатлуб зиёда аз 4 ҳазор нафар ҷони худро аз даст дод.
Аз лаҳзаи созмон ёфтани ба ном “Давлати Исломии Ироқу Шом” (ДИИШ) дар соли 2014 ҷуғрофиёи терроризми динӣ тавсеа ёфт. Агар пештар террористон тамоми ғазаби худро нисбати “душмани дур” (ИМА ва Ғарб) равона мекарданд, имрӯз бошад, пайравони онҳо тибқи дастури хоҷагони худ ба масҷидҳо, калисоҳо, синагогаҳо ва дигар маҳали ҷамъшавии мардум ҳуҷумҳои марговар анҷом медиҳанд. Асосан, ҳадафи террористон одамони бегуноҳ қарор мегиранд ва мақсади онҳо паҳн намудани ваҳму даҳшат ва нооромӣ дар кишвар мебошад. Вале ин амалҳои нанговар ба ягон дин ва мазҳаб рост намеояд ва онро наметавон бо ягон далел сафед кард. Чунки ба қатл расонидани инсон бо ҳар шаклу услуб ин худ ҷиноят ҳисоб мешавад, новобаста аз он ки он аз ҷониби намояндаи кадом дин ва равияи динӣ амалӣ шудааст. Аз ин ҷост, ки террорист душмани тамоми башарият ҳисобида мешавад.
Пас аз пош хӯрдани халифати исломӣ дар Сурия, пеш аз ҳама, дар натиҷаи амалиётҳои ҳарбии Федератсияи Россия, тақрибан панҷяки урдуи 40- ҳазорнафараи зархаридон ба кишварҳои худ баргаштанд, ки ин ҳам бошад, зиёда аз 80 давлати дунёро дар бар мегирад. Алоқа, таҷриба ва кӯшишҳои онҳо дар мубориза бо “кофирон” амалҳои онҳоро басе хатарнок менамояд.
То ба имрӯз ҷомеаи ҷаҳонӣ имконияти муваффақонаи мубориза бурданро бо терроризми байналмиллалӣ надорад. Сурия, Ироқ, Ливия, Яман, Миср, Алҷазоир, Мали, Афғонистон – аз ҷумлаи кишварҳое маҳсуб меёбанд, ки имрӯз аз фаъолияти густурдаи террористон ва экстремистон ранҷ мебаранд. Ҳодисаҳои мудҳиши террористӣ дар ҳар гӯшаю канори ҷаҳон аз фаъолияти густурдаи шабакаҳои террористӣ ва экстремистӣ гувоҳӣ медиҳад ва ҷомеаи ҷаҳонӣ бояд ҳама неруи худро барои мубориза бо ин зуҳуроти номатлуб муттаҳид созад, то ин ки роҳи сар задани дигар амалҳои террористӣ гирифта шавад.
Таҷрибаи кишварҳо ва халқҳои гуногун нишон медиҳад: агар одамон дар хотир дошта бошанд, ки дар зиндагӣ терроризм ва терррористҳо вуҷуд доранд, рафтори онҳо худ аз худ бо тарзи автоматӣ таҳти таъсири таҳдидҳои потенсиалӣ қарор мегирад. Он вақт одамон бодиққат, эҳтиёткор, ҳушёр мешаванд. Дар ҳеҷ ваҷҳ, сухан дар бораи воҳима, тарси доимӣ, ки бо он зиндагӣ кардан номумкин аст, намеравад. Вақти он расидааст, ки аз одатҳои номураттабӣ, беаҳамиятӣ, саҳлангорӣ, бепарвоӣ ва амсоли инҳо даст кашем ва ҳамеша дар ҳолати омодабош қарор бигирем.
Тавре ки болотар ишора кардем, шинохти терроризм ва экстремизм тақозои замон аст ва бехабарию ноогоҳӣ аз ин навъ таҳдидҳои ҷиддӣ зиндагиро дар сайёраи инсонӣ мушкил месозад. Зеро ки террористон ва экстремистон дар миёни ҳар қавму миллат ва ҷомеа вуҷуд доранд ва илова бар ин, гурӯҳҳо ва созмонҳои террористӣ ва экстремистӣ аз ҷониби иддае аз қудратҳои ҷаҳонӣ ва хадамоти махсуси иттилоотии баъзе кишварҳо пуштибонии молию пулӣ ва сиёсию мафкуравӣ меёбанд. Ин ҳолат моро водор месозад, ки пайваста ҳушёру зирак бошем ва дар иттиҳоду ҳамбастагии равонӣ, фикрию иҷтимоӣ ва сиёсию мафкуравӣ алайҳи ҳама гуна фишору тааррӯз ва террору ифротгароӣ муборизаи беамон бубарем.
Иззат Сармисоқов,
ходими илмӣ
- Диданд: 158
Санаи 23-юми март дар МТМУ-и №2-и ба номи Қурбон Сангинии деҳаи Ғажнеи Љамоати деҳоти Варзоб-ќалъа таҷлили ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ бо иштироки раиси ноҳияи Варзоб муҳтарам Шерализода Муҳамадулло Умар, роҳбарони мақомоти ҳифзи ҳуқуқи ноҳия, муовинон, роҳбари Дастгоҳи раиси ноҳия, раиси Љамоати деҳоти Варзоб-қалъа, вакилон ва собиқадорону меҳмонон баргузор гардид.
Дар ин рӯз ба муносибати 30-солгаии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бинои даромадгоҳ бо ҳуҷраи посбон, майдончаи парчам, дарвозаи муассиса ва осорхонаи шодравон Қурбон Сангинӣ ба истифода дода шуд.
Дар баробари ин, бо мусоидати мақомоти иҷроияи ноҳия вакили ноҳиявӣ Дониёр Сангинов ва дастгирии шахсони саховатманд ба даҳ оилаи ниёзманди деҳа кўмаки якдафаина дар намуди орду равған расонида шуда, беш аз 400 ниҳоли дарахтони ҳамешасабз ба хотири ободиву зебогии деҳа шинонида шуд.
Раиси ноҳияи Варзоб муҳтарам Шерализода Муҳамадулло Умар бо сухани ифтитоҳӣ Иди байналмилалии Наврӯзро ба сокинони деҳа табрик гуфта, иброз доштанд, ки дар сиёсати фарҳангии Пешвои миллат Наврӯз ҳамчун рукни муҳими худшиносии миллӣ, василаи муҳими пайванди наслҳо, робитаи гузаштаю имрӯз, эҳёи анъанаҳои зебоипарастӣ, инсондӯстӣ, рамзи дӯст доштан ва расидан ба қадри зиндагии хушу хуррамона аст.
Баъдан қайд намуданд, ки итминони комил дорам, ки Наврӯзи имсола барои миллати точик саодату нусрати нав ва барору комёбиҳои тоза меоварад, то ҷашни пуршукӯҳу бузурги миллӣ 30-солагии Истиқлоли давлатиро бо дастовардҳои назаррас истиқбол бигирем.
Инчунин, таъкид доштанд, ки дар баробари баргузорӣ ва таҷлили љашни Наврӯз 100- солагии шодравон- иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ, омӯзгор, шоир, рӯзноманигор Қурбон Сангинӣ таҷлил карда мешавад. Бояд зикр намуд, ки Қурбон Сангинӣ барои хизматҳои ҷангӣ ба орден, медал ва нишонҳои сарисинагӣ қадрдонӣ гардида, муаллифи беш аз 500 асарҳои илмию оммавӣ буданд, ки барои мо сокинони ноҳия фаъолияту корнамоии ӯ боиси ифтихормандию сарфарозист.
Бинобар ин, ҳар вақте ки ман ба ин деҳа сафар мекунам, эҳсос менамоям, ки сокинони он аз сиёсати давлат ва Ҳукумати кишвар ҷиҳати расидан ба зиндагии арзанда қаноатманд мебошанд ва ҳамзамон бо ин, шукр мекунанд, ки дар Ватани маҳбубамон барои кору пайкори созанда фазои орому осоишта таъмин гардидааст.
Баъдан, набераи устоди зиндаёд Қурбон Сангинӣ- вакили Маҷлиси вакилони халқи ноҳия, роҳбари гурӯҳи вакилӣ Сангинов Дониёр суханронӣ намуда, аз кору пайкори гузаштагон, бахусус дар замони ҶБВ ба некӣ ёдовар шуданд. Қайд гардид, ки Қурбонҷон Сангинӣ баъд аз ҷанг дар муассисаҳои алоҳидаи давлатӣ кору фаъолият намуда, ба эҷоди мақолаҳои илмиву оммавӣ, ки мазмунан саршор аз ифодаи таърихи бузуги тоҷикон, эҳтироми ватан ва ватандӯстӣ аст, машғул буданд.
Сипас, духтари шоир Зебуниссо Сангинова зимни баромади худ иброз доштанд, ки Наврӯз дар пиндор ва тасаввури мо на як ҷашни мардумӣ, балки чун як ҷашни бостонист. Ҷашни Наврӯз аз қадим дар сарзамини қавмҳои форсу тоҷик таҷлил мешуд ва он яке аз рамзҳои ҳастии миллати тамаддунофари мо мебошад.
Сипас, қайд намуданд, ки барои мо фарзандони Қурбонҷон Сангинӣ боиси ифтихор мебошад, ки меҳнату заҳматҳои падарамонро сокинони деҳа, мақомоти иҷроияи ноҳия ва кишвар қадр намуда, соли 2015 муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №2-и деҳаи Ғажнеро ба номашон гузоштаанд.
Инчунин, иброз доштанд, ки падари бузургворам доим аз ватандӯстиву ватандорӣ сухан намуда, моро ба ободкориву рушди кишвар ҳидоят менамуданд.
Ҳамчунин, дар охири сухан таъкид намуданд, ки мо фарзандони шодравон Қурбонҷон Сангинӣ барои қадрдонӣ ва пос доштани хотираи падари бузургворамон ба роҳбарияти ноҳия, сокинони деҳа ва кулли иштирокчиёни чорабинӣ изҳори сипос менамоем.
Дар чорабинии мазкур хонандагони муассиса аз ашъори Қурбон Сангинӣ шеъру сурудҳо қироат намуданд.
Дар охир барномаи фарҳангии наврӯзӣ бо суруду таронаҳои рангини хонандагон ва овозхони шинохтаи кишвар Қобилҷон Зарипов ба ҷамъомад ҳусни тоза бахшид.
ОРИФҶОН ОЛИМЗОДА
- Диданд: 175
«Наврӯз яке аз маҳбубтарин ҷашнҳои таърихӣ ва фарханги миллати тоҷик буда, ҳамчун рамзи офариниши ҳаёт ва оғози тозаи зиндагӣ аз давлатҳои дур ба имрӯз расидааст».
Эмомалӣ Раҳмон.
Дар баробари идҳои Сада ва Меҳргон, Наврӯз низ яке аз идҳои қадимаи суннатии халқи тоҷик ба ҳисоб рафта, фарорасии он ба нимаи дуюми моҳи март рост меояд, ки дар ин айём баробаршавии шабу рӯз ба назар мерасад. Ин ид аз бедоршавии табиат, фасли шукуфоӣ, фаслу умеду орзуҳо, инчунин аз омад-омади баҳори ҳуҷастапай дарак медиҳад.
Дар ин иди баҳори зебоӣ, яъне наврӯзи ҳуҷастапай мардуми сарбаланди тоҷик бо густурдани хони наврӯзӣ иборат аз ҳафтсину ҳафтшин, тозаву озода намудани хонаву кӯчаҳо, шинонидани дарахтон ва гулбуттаҳо машғул шуда, ҳамдигарро ба омадомади ин иди накӯпай муборакбод менамоянд. Ҳамзамон ҳамдигарро барои ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ ва бахшиши гуноҳ даъват намуда, баҳри бофайзу баракат омадани боз як соли дигар сари хони наврӯзӣ даст бар дуо мебаранд. Инчунин, яқинанд, ки аз ҷониби Парвардигор дар сари хони наврӯзӣ дуояшон мустаҷобшаванда аст. Гузашта аз ин, эшон умед бар он доранд, ки дар соли нав бо пеша намудани рафтору гуфтор ва пиндори нек файзу нусратро фаровон менамоянд.
Тавре, ки ба ҳамагон маълум аст, дар гузаштаи начандон дур ҷашн гирифтани иди Наврӯз қариб, ки аз байн рафта, оинҳои он амалӣ карда намешуданд. Ҳамзамон давлатҳое низ буданд, ки ин иди аз ниёгон меросмондаро фаромӯш карда, ҷашн намегирифтанд. Аз ин рӯ, бо пешниҳод ва азму талошҳои бевоситаи Сарвари давлати тоҷикон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва аз ҷониби Созмони Миллали Муттаҳид дастгирӣ ёфт. Наврӯз дубора эҳё шуда, дар самти ҷаҳонӣ ҷашн гирифта мешавад.
Чунончӣ мефармоянд:
Гулафшон гашт аз нав зиндагонӣ,
Бишуд Наврӯзи фаррухпай, ҷаҳонӣ!
Инак, ба расидани қадами баҳор олам ранги дигар мегирад, табиат тозарӯ ва бо лаҳни мурғон таронагӯ мешавад. Олами зери барф ба дунёи афсона иваз мегардад. Чӣ хуш ва гуворост нафаси тозаи баҳор. Дилҳои лабрези фараҳ, шодию сурур ва пур аз ишқу муҳаббатро дида, бе ҳеҷ муҳабо кас таслими баҳор мегардад ва ӯро бо худ мехонад.
Ба ҳамин хотир гуфтаанд, кӣ:
Наврӯзи навбаҳорон, ҳамду сано шуморо,
Булбул ба шохи ҳар гул хуш мезанад садоро.
Наврӯз ин ширшири борони найсон, дамидани сабза, шукуфтани гулу райҳон, хониши мурғакони шохсор, рамзи сарсабзии одаму олам, эҳёи табиат, оғози киштукор, давутози тифлакони рӯи қолини майсаи навдамида, сари санге нишаставу роз гуфтани ошиқон аст, ки ин ҳамаро баҳори нозанин ба мо бахшида ва ба қадами мубораки худ ба рӯзгори мо олами дигаре ворид месозад.
Деҳқон чун марди замин бо фарорасии рӯзи нав ба замин ҳамчун ба фарзанд бо муҳаббат дида медӯзад. Дили ӯ ҳамнавои замин ва арақи ҷабини ӯ, обшореро мемонад, ки аз он майсаи гандум дамидаю боғистонҳо ба гулистон табдил шуда.
Эй баҳори нозанин, ту ба кишвари мо сулҳу зиндагӣ овардаӣ, ту ба дили мо шавқу илҳоми тоза овардаӣ, ту ба ин диёр савту навои муҳаббат овардаӣ. Барои мо аз ҳама тӯҳфаи беҳтарин, ин Наврӯзро овардаӣ, ки шахсиятҳои арзанда дар васфаш достонҳову қиссаҳо гуфтаву мегӯянд.
Чунончӣ, устод Садриддин Айнӣ дар бораи баргузори ҷашни Наврӯз дар сарзамини тоҷикон зикр кардаанд, кӣ: «… ба сабаби аввали баҳор, дар вақти ба ҳаракат даромадани тамоми растанӣ ва рост омадани ин ид, яъне Наврӯз табиати инсон ҳам ба ҳаракат меояд. Дар ҳақиқат ин ид ба ҳаракат омадани киштҳои ғалладона ва оғози кишту кор ва дигар маҳсулоти заминиест, ки инсонро сер карда, сабаби бақои ӯ мешавад».
Ҳамзамон устод Муъмин Қаноат мефармоянд:
Киштҳо сар мекашад аз киштзорони баланд,
Зиндагӣ сар мекашад бо куҳсорони баланд.
Наврӯз аз бузургтарин идҳои халқи мо ва ҷаҳониён аст, ки моро ба шодмониҳои заминию кайҳонӣ мерасонад ва инсон дар ин гузаргоҳи зиндагӣ аз ин суннати волои ниёгони худ баракат ва шарофату саодат меёбад.
Наврӯз пайванди мову гузаштагони сарбаланди боимони мост, ки моро сари дастурхони Наврӯзӣ ба ҳам меорад. Наврӯз барои мардуми тоҷик рамзи файзу баракат, эҳёи табиат ва замин аст, ки ҷузъи асосии табиат буда, бо шарофати Наврӯз сабзу хуррам гардида, ризқу рӯзии бандагонро фаровон мегардонад.
Наврӯзи нозанин дасти мову шуморо гирифта, ба домани дашти сабзу беканори табиат мебарад, ки гарму равшан аз офтоб ва зебо аз боду борон аст. Он ба олам файзу саховат ва шукуфоии бештареро ато месозад. Аз ин рӯ расм шудааст, ки дар ин рӯзҳои баҳорӣ ба ҳамдигар орзуҳои нек гуфта, ҳар якеро бо Наврӯз муборкбодӣ намоянд.
Наврӯз зеботарин ҷашни таърихии мардуми ориёнтабор аст. Ба дасту дили поку беолоиш, тозаруҳу бедарду беандуҳ кору пайкор намудан, бо ободиву шукуфоии Ватани азиз саҳм гузоштан, ин низ яке аз оинҳои наврӯзист.
Чунонкӣ Ширин Бунёд гуфтааст:
Шод бош, эй ватанам, боз баҳорон омад,
Мурғи гул боз ба гулбоғ парафшон омад.
Гуфтан ҷоиз аст, ки яке аз суннатҳои бисёр неку шоистаи Наврӯз ин аст, ки одамон ба истиқлоли он на танҳо хонаву макони зисти худро тозаву озода мегардонанд, балки қалбу ботини худро аз кинаву адоват пок месозанд.
Инчунин мардум кӯшиш мекарданд, ки дилозору бешафқат набошанд, чунки тибқи ақидаи ниёгон, Наврӯз рамзи некӣ, покӣ, эҳёи олами хуфта, фано ёфтани зимистони сард будааст. Мардуми тоҷик дар ҳама гуна ҳолату вазъият бо орзуву умедҳои фаровон, бо ниятҳои нек Наврӯзро сазовор таҷлил менамоянд. Дар ин рӯз эшон хонаҳои худро сафед намуда, ҳама ғаму кулфати соли гузаштаро аз дилҳо берун месозанд. Сарулибоси нав ба бар карда, орзуи то соли оянда беҳбудиҳои зиндагиро менамоянд. Яке аз маросимҳои асосии Наврӯзӣ ин пухтани суманак мебошад, ки бештар занону модарони мо баҳри тайёр намудани он соатҳо дар гирди дег дафу дафча зада, суруд мехонанду хурсандӣ менамоянд. Аз ин рӯ, дар умум бояд гуфт, ки баҳору наврӯзро бе шеъру тарона, базму тараби Наврӯзӣ тасаввур кардан ғайриимкон аст.
Наврӯз барои миллати тоҷик китоби сарнавишт буда, ниёгони мо ҳатто дар давраҳои мушкилтарини таърихӣ ин ҷашни муқаддас ва ҳуҷастаи худро ҳимоят мекарданд ва бо Наврӯз дубора зинда мешуданд.
Чуноне, ки Ҳақназар Ғоиб гуфтааст:
Бо оини дилсӯзӣ, бинед зи ҳам рӯзӣ,
Рӯзӣ ки фаровон шуд, Наврӯз муборак бод!
Мо имрӯз ба шарофати Истиқлолияти давлатӣ, Наврӯзро ҳамчун ифодагари ормонҳои миллии мардуми тоҷик бо самимият ва шаҳомати хоса таҷлил мекунем ва рӯҳи озодаи онро дар вуҷуди худ дубора эҳсос менамоем.
Бояд гуфт, ки имрӯз бо эътибори байналмилалӣ пайдо кардани Наврӯз ҳаққи таърихии ин расми куҳан ва инсонпарварона барқарор гардидааст. Ҳамин тариқ, Наврӯзи тоҷикон дар саросари кишвари азизи мо, пас аз Истиқлолияти Тоҷикистон ботамоми рангорангиҳояш эҳё гардида, бо таровати тоза, ҳамчун ҷашни бедории табиат, ҷашни сурур ва аз ҳама муҳим чун ҷашни худшиносии миллӣ вориди зиндагии мо гардид.
Имрӯз шукри истиқлол, ки Наврӯзи ҳуҷастапай ҷашни байналмилалӣ эълон гардидааст ва мо ифтихор дорем, ки Тоҷикистон Ватани Наврӯз аст! Дар ин шуҳратафзоиву эътирофгардии ҷашни мазкур кишварамон-Тоҷикистони биҳиштосо дар қатори чанд кишвари дигар ҳиссаи арзишмантаре гузаштааст. Наврӯзи мо, воқеан ҳам, сазовори мартабаи баланд, лоиқи густариши васеъ, шоистаи таҷлил дар доираи бавусъаттарин мебошад.
Наврӯз дар саргаҳи ҳама гуна ҷашнҳо қарор дорад ва бар ҳама тантанаҳо афзалият касб карда, бо омадан ва нафаси гарму рӯҳафзояш одамон рӯҳи тоза дармеёбанд ва рӯи хоки гарму нарм ҳастии хешро амиқ эҳсос мекунанд.
Имрӯз барои мардуми сарбаланди тоҷик боиси ифтихор аст, ки аз ҷониби пешвоёну адибони шинохтаи ҷаҳонӣ Тоҷикистони азизро ватани Наврӯз гуфтаанд. Аз ин лиҳоз ва бо пайгирии чунин суханони воло 19 марти соли 2016 дар шаҳри Душанбе Синпозиуми илмии байналмилалӣ адибони кишварҳои ҳавзаи Наврӯз баргузор гардид, ки оид ба муҳимияти ин ҷашни миллии тоҷикон ва расму русумҳои хоси он дар Ҷумҳурии Тоҷикистон табадули афкор карда шуд. Ҳамзамон, дар ин Синпозиум таъкид гардид, ки «Наврӯзи ҷаҳонӣ таърихи куҳан дошта, ватани он Тоҷикистони офтобист».
Сарвари давлатамон, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин Ҳамоиши байналмилалии адибони ҳавзаи Наврӯз ва мулоқот бо зиёиёни мамлакат, ки 20 марти соли 2016 дар шаҳри Душанбе доир шуда буд, чунин иброз доштанд, ки «Наврӯз бо ягон дину мазҳаб робита надорад, балки ҷашни фарҳангиест, ки аз суннату ойинаҳои инсондӯстона ва ваҳдатсозу сулҳпарварона иборат буда, маҳз бо ҳамин мушаххасоташ ба ҷашни оммавӣ табдил гардидааст. Ин ойини фархунда бо ҳама сифатҳои некбинонааш ба хонадони мардум, сарфи назар аз нажоду миллат ва дину мазҳаб, ворид гардида, ба ҳар як фард паёми хуррамиву шодмонӣ ва хушбахтиву хонаободӣ меорад».
Хулоса, боиси сарфарозист, ки Наврӯи байналмилалӣ дар Тоҷикистони биҳиштосоямон бо иштироки меҳмонони дохилу хориҷи кишвар ҷашн гирифта мешавад.
Дар лаҳзаҳое, ки баҳори шукуфо қадам ба мулки мо гузошта истодааст, дар соли нав, яъне Наврӯзи фархундарӯз ободии мамлакат, дастурхони пур, рӯи сурху сари баланд, зиндагонии чун баҳор зебо, пур аз рангу бӯ ва пур аз тароват, насиби ҳар яки мову шумо гардад.
ОРИФҶОН ОЛИМЗОДА,
мудири бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Варзоб
- Диданд: 157
Эксперт назвал заявление кыргызского чиновника некомпетентным.
«Заявление Ташиева (Председатель ГКНБ Кыргызстана Камчыбек Ташиев – при. ред.) по поводу Воруха провокационно в своей основе: предлагать то, что априори неприемлемо для другой стороны, значит сознательно заводить весь переговорный процесс в тупик. А если уж и не сознательно, то это должно свидетельствовать о просто абсолютной некомпетентности и отсутствии способности к объективной оценке происходящего», – сказал: «Азия-Плюс» политолог и эксперт по Среднему Востоку и Центральной Азии Александр Князев.
По его словам, молчание таджикской стороны в этой ситуации – «неконструктивного, мягко говоря, поведения кыргызской стороны, выглядит оправданным: зачем ещё больше усугублять и без того фактически нерешаемые проблемы, не войну же объявлять».
«Но это заявление, по моим наблюдениям, стремительно и весьма резко обострило антикыргызский националистический контент со стороны таджикистанцев независимо от официальной позиции Душанбе. Думаю, соответствующая реакция не заставит себя ждать и с кыргызской стороны, а значит, общий градус конфликтогенности возрастет», – полагает эксперт.
Князев говорит, что к решению этих проблем не готовы ни кыргызская, ни таджикская сторона, так как слишком долгое время шло накопление противоречий на разных уровнях – от личностных бытовых до межстрановых.
«Единственным способом решения подобных пригранично-территориальных проблем является согласованный обмен равноценными спорными участками. Других вариантов просто не существует, но сейчас и он выглядит маловероятным, особенно с учетом не всегда адекватного поведения чиновников. У обеих сторон нет ресурсов для цивилизованного обмена с предоставлением необходимых компенсаций населению, а это неизбежно будет порождать новые конфликты, которые в каждом случае будут иметь социальную природу, но наверняка будут интерпретироваться с использованием образа виноватого», – отметил Князев.
По его словам, нетрудно догадаться, кто будет назначен виноватым у кыргызского населения, и кого назначат виноватым у таджикского населения.
«Нужна кропотливая и поэтапная работа, нужен хотя бы один положительный прецедент обмена участками, «к которому можно было бы в последующем апеллировать и продолжать эту трудную, но, подчеркну ещё раз, единственно возможную работу, – заключил Александр Князев.
Однако таджикское общество взбудоражило это заявление: пользователи соцсетей запустили флешмоб #Ворух не обменяется» и заявили, что готовы защищать свои земли любым путём. Высказались по этой теме также эксперты и журналисты, культурные деятели, экс-чиновники.
В частности, бывший глава МИД Таджикистана Хамрохон Зарифи прошелся по личности главы ГКНБ Кыргызстана и назвал его заявление полным бредом.
Саҳифаи 3 аз 203
 |
 |
 |
 |
 |
 |
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
1USD
1EUR
1RUB